ثـابـت كننده ها بعهده دارند که شامل عنـبر ، بلسان (یا همان درخت گل حنا )، شـیره غـدد بـودار آهـو یا همان مشک مشـك ( که نــوع غلیظ آن بدبو بوده ولی در محلول الكل به عـنـوان عـامـل نگهدارنده كاربرد دارد.) و میـزان الكل افزوده بستگی به نوع عـطربه مقدار متفاوت می باشد.انواع عطر ( Perfume )و اصطلاحات آنعطر متشکل از 75 تا 95 درصد الکل طبیعی و اسانس های مختلف می باشد که میزان تفاوت همین درصد الکل و اسانس اصطلاحات متفاوت را به عطر می دهد که عبارتند از : پرفیوم (Perfume) : پرفیوم ها بهترین و با دوام ترین نوع عطر ها که متشکل از 22-40 درصد اسانس می باشد و در عین حال گرانترین نوع عطر می باشند.ادو پرفیوم (Eau de perfume ) : ادو پرفیوم ها رتبه دوم عطرها را دارند که متشکل از 15-21 درصد اسانس می باشد ، ماندگا\\nری مناسبی دارد و البته به گرانی پرفیوم نیست.ادوتویلت (Eau de toilette ) : ادو تویلت میگردد تـا حـلال بـسرعت تـبـخیر شده و عـطر بـروی پـوست بـاقـی بـماند تا بتدریج طی چندین ساعت تبخیر گردد.ادوکلنشاید نام‌گذاری ادوکلن عجیب به نظر آید، زیرا کلون، نام فرانسوی شهر کلن در آلمان است، در حالی که ادوکلن از ایتالیا آمده است. جیان پائولو فمینیس، آرایشگری از شهر "وال ویگزو"، مبتکر ادوکلن بود. او از ایتالیا به آلمان رفت و آب معطری را کشف کرد که نامش را "آب ستودنی" گذاشت. این آب معطر از الکل، روغن بهار نارنج، ترنج، اسطوخودوس، و اکلیل کوهی ساخته می‌شد. در سال 1709 که پائولو این ماده را به بازار عرضه کرد چنان مشتریان فراوانی یافت که مجبور شد از برادرزاده‌اش، جیووانی ماریا فارینا کمک بگیرد تا بتواند سفارش‌ها را آماده سازد. در سال 1732 فارینا این محصول را به عنوان داروی بیماری‌های مختلف از جمله معده درد تا خونریزی روده به بازار عرضه کرد.در میانه قرن هجدهم، پس از پایان جنگ هفت ساله میان آسانی نسبی کار با ابزار GC، فشار موجود برای تولید عطرهای پر طرفدار و طبیعت پر سود بازار عطر، بسیار معمول می‌باشد. نگهداری مناسب عطرها به معنی دورنگهداشتن آنها از گرما و نور شدید می‌باشد. یک بطری بازشده در صورتی که درست نگهداری شود تا چندین سال می‌تواند کیفیت بوی خود را ثابت نگهدارد.[۱۵] اما وجود اکسیژن در فضای بالای بطری و همچنین عوامل محیطی در بلند مدت بوی عطر را تغییر خواهند داد.بهترین شرایط نگهداری عطرها اینست که در هنگام عدم مصرف در محفظه‌های تاریک آلومینیومی و یا بسته بندی اصلی خود نگهداری شده و در دمایی بین ۳ تا ۷ درجه سیلیسیوس نگهداری شوند. موزه (Osmothèque) که یک مرکز و موزه نگهداری عطر می‌باشد، عطرهای خود را در محفظه‌های آلومینیومی که فضای خالی آنها با گاز آرگون پر شده است، و در دمای ۱۲ درجه سانتیگراد نگهداری می‌کند.[۲۶] اگرچه خارج کردن اکسیژن از فضای بالایی بطری‌ها سخت می‌باشد منشأ آن ناشناخته است اما انقلابیون و "سن کلودها" (مردم عادی) از آن استفاده می کردند. با به قدرت رسیدن ناپلئون، صنعت عطرسازی دوباره شکوفا شد. شهر گراسه فرانسه بزرگترین مرکز تولیدکننده مواد اولیه عطر از نظر تجارت یاسمن، رز و پرتقال است که از سال ۱۷۲۴ به این کار اشتغال دارد. شاید نام گذاری ادوکلن عجیب به نظر آید، زیرا کلون، نام فرانسوی شهر کلن در آلمان است، در حالی که ادوکلن از ایتالیا آمده است. جیان پائولو فمینیس، آرایشگری از شهر "وال ویگزو"، مبتکر ادوکلن بود. او از ایتالیا به آلمان رفت و آب معطری را کشف کرد که نامش را "آب ستودنی" گذاشت. این آب معطر از الکل، روغن بهار نارنج، ترنج، اسطوخودوس، و اکلیل کوهی ساخته می شد. در سال ۱۷۰۹ که پائولو این ماده را به بازار عرضه کرد چنان مشتریان فراوانی یافت که مجبور شد از برادرزاده اش، جیووانی ماریا فارینا کمک بگیرد تا بتواند سفارش ها را آماده سازد. در